ผมเชื่อในความเป็นโปรแอ็คทีฟ (Proactive) นั่นหมายถึง ระหว่างสิ่งเร้ารอบข้างกับการตอบสนองสิ่งเร้า มนุษย์สามารถหยุด คิด ไตร่กรอง ก่อนที่เลือกการกระทำได้ พูดง่ายๆคือ เราไม่เอาสิ่งแวดล้อม หรือแรงกระตุ้นรอบข้าง หรือ อดีต มาเป็นข้ออ้าง เราเรียนรู้ ลงมือทำปัจจุบันแล้วเลือกทางเดินของเราในอนาคต

ภาพจาก https://www.franklincovey.com/the-7-habits/habit-1.html

การเรียนรู้ทำให้เรามีอำนาจในการทำเรื่องดีๆ ใหม่ๆ ทำให้เราได้รู้ว่า เรายังไม่รู้มากมายขนาดไหน ทำให้เราได้ถ่อมตน การเรียนรู้ไม่ใช่แค่เรื่องที่เราควรทำแค่ในวัยเรียนหนังสือเท่านั้น เพราะโลกเปลี่ยนไปทุกวัน เพราะฉะนั้นไม่มีวัยไหน ที่ไม่ใช่ “วัยเรียน” 

ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการมองโลกในแง้ดีจนเกินจริง แต่หมายถึงการมองความเป็นไปได้ที่ดีขึ้นกว่าเดิม หมายถึงอย่ามองแต่สิ่งที่มันเป็นอยู่ ให้มองสิ่งที่มันเป็นได้

ผมเคยอ่านคำคมจากไหนสักที่ จำไม่ได้ ขออภัย เป็นคำกล่าวที่ว่า 

“เมื่อครั้งยังเด็กผมเคยคิดอยากจะเปลี่ยนโลก แต่เมื่อโตขึ้นผมจึงได้เข้าใจว่า ผมเพียงแค่ต้องเปลี่ยนตัวเอง” 

มันเป็นประโยคง่ายๆประโยคหนึ่งที่ยังชี้นำชีวิตของผมอยู่ทุกวันนี้ ว่าอย่าหวังจะให้โลกดีขึ้นจากมือคนอื่นถ้าเราอยากให้โลกเป็นแบบไหน จงนำการเปลี่ยนแปลงนั้น เริ่มที่ตัวของเราเอง

เพราะการเรียนรู้ที่ดีที่สุดสำหรับผม เกิดจากการลงมือทำ ได้หาข้อมูล ได้ทดลอง ได้ล้มเหลว ได้เรียนรู้ การลงมือทำ ทำให้เราห่างไกลจากการเป็นคนฝันหวาน และ ดีแต่พูด

เพราะมันเป็นหนึ่งในสิ่งที่มนุษย์ทำได้ดีที่สุด เราสามารถถ่ายทอดความรู้จากรุ่นสู่รุ่นได้ อย่าได้คิดหลงผิดว่าความรู้หรือเทคนิคที่คุณมีเป็นสมบัติที่คุณต้องหวงแหนไว้ สิ่งที่นิยามตัวคนไม่ใช่ความรู้ที่คุณมีเก็บไว้กับตัวมันมากกว่าคนอื่นขนาดไหน แต่สิ่งที่นิยามตัวคนคือเราเอาความรู้ไปทำประโยชน์อะไร

เพราะฉะนั้น ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่นั่งอ่านความเชื่อของผมจนหมด ผมขอขอบคุณ และทราบซึ่งใจมากที่คุณพยายามจะเข้าใจผมมากขึ้น และหวังว่าการแบ่งปันความเชื่อเหล่านี้ของผม จะมีประโยชน์กับคุณบ้างไม่มากก็น้อยครับ